گروه اصفهان شناسی زنده رود

در بازار شهرضا  وقتی از خيابان ابوذر بگذری وفلكه باغ ملي بعد هم راسته اصلي و كوچه كفاشها...

پيرمردي را ديدم كه درمغازه اي بزرگ مشغول دوختن پالان بود.از دور کمی به تماشاي كارش ايستادم.پس از آن وارد مغازه اش شدم.چهره اي پر چين و چروك ودستهايي پينه بسته. سخن را آغاز نمودم.

خودش را حاج عبدالعلي رضائي معرفي مي كند.وقتي سنش را پرسيدم،گفت كه به نظرخودت،من چند ساله ام؟در جوابش گفتم كه حدود75سال.اما به گفته خودش بيش از80سال دارد وهنوز با اينكه از درد پا رنج مي برد اما دست از كاركردن نمي كشد.بيش از50سال است كه كار پدري اش را درهمين مغازه ادامه مي دهد. از وضعيت خانواده اش پرسيدم و گفت كه الان با همسر پيرش تنها زندگي مي كنند و 2 پسر و4 دختر دارد كه هر كدام شغلهاي مختلفي دارند و هيچ يك از پسرانش اين كار را ياد نگرفته است.

در آمد زيادي ندارد.قيمت يك پالان آماده بين 20-10هزار تومان است.با اينكه دوختن آن زحمت زيادي دارد،اما از درآمدش راضي است.

وقتي از او پرسيدم چرا درآمد كم است اين چنين جواب داد:" ديگه خر جايي نيست،خرا رو كشتن و دادن ... خوردند و جاي خرا رو ديگه موتور و تراكتور تو روستاها گرفته"

 وسايل ساده و كمي جهت پالان دوزي دارد.سوزن جوال دوز،كف دستي،پي دان،مُشتي و قيچي

او مي گويد قبلاً در شهرضا 100نفر پالان دوز كار مي كردند ولي الان فقط 2نفر مشغول اين كار هستند.روش ساخت پالان را اين چنين بيان مي كند: ابتدا استري آن را از پارچه و موكت و ژاكت و...دوخته وداخل آن را با كاه گندم پر مي كند وبعداً رويه آن را كه از جنس مرغوبتري است مي دوزد.

حرفها و درد دلهاي قشنگي داشت.بيمه نبود و مي گفت نمي دانستم! فقط فكرمي كردم كه فقط كارمندان دولت مي توانند بيمه شوند و..