آذر بیگدلی:                                                                            نامش حاج لطفعلی بیک،پسر آقا خان بیگدلی،متولد بیست ربیع الثانی هزارو صدوسی و چهارقمری در اصفهان.نسب او به بیگدل خان بن ایلدگز بن آغور خان از نجبای ایل شاملو می رسد.در کودکی بواسطه فتنه افغان خانواده اش به قم هجرت می کنند.در دوران نادر ،پدرش به حکومت لار و بنادر منسوب و به همین دلیل به فارس کوچ میکنند.پس از مرگ پدر به همراه عمویش به عراق،حجاز ومشهد رفته ودر هنگام بر گشت نادر از فتح هندوستان همراه اردو از راه مازندران به آذربایجان میروند ودر نهایت وی به اصفهان باز میگردد.در دربار افشاریه و زندیه شغل دیوانی داشته و سپس به کسوت درویشی در می آید.             فنون شعر را از میر سید علی مشتاق می آموزد وبه همراه وی وصباحی وهاتف و جمعی دیگر از شعرای زمان انجمن ادبی تشکیل میدهد.                                                                                 آثارش تذکره یا آتشکده آذر،دفتر نه آسمان،دیوان اشعارو مثنوی یوسف و زلیخا حاوی دوازده هزار بیت.                                                     آتشکده در احوال حدود هشتصدوچهل نفر از شعرای زبان پارسی است که بیشتر جنبه انتقادی دارد.                                                      سال فوت وی ۱۱۹۵ قمریست.                                                    محل دفن وی یا در باغ خودش در محله عباس آباد ، کنار نهر فرشادی بنام تکیه آذر است ویا همانطور که در مقدمه دیوان آذر به نقل از اعقاب او آمده،مزار وی در شهر قم در مقبره خانوادگی بیگدلی است.           روحش شاد.