گزارش رصد آسمان – جمعه شب 5 شهریور 89
در شبی که شایعه ی مشاهده ی مقارنه ماه و مریخ میان هزاران انسان ِ این کره ی خاکی پخش شده بود ما نیز به دنبال تحقق بیهوده ی آن برای دیدن آسمانی با دو ماه درخشان در میدان نقش جهان گرد هم آمدیم.
شاید هم تن دادن به این شایعه بهانه ای بود برای دیداری و گذران شبی خوش در کنار یکدیگر و البته آشنایی با گروه نجوم هلیکس خمینی شهر. ماهی که به تازگی از بدر درآمده و تاریکی، هاله ای از سیاهی بر آن نشانده بود.
پس از آشنایی با اعضای گروه نجوم فضایی گرم و صمیمی ایجاد شد و حتی با آگاه شدن از شایعه بودن این خبر – مقارنه ماه و مریخ – همچنان شوق رصد آسمان با دوستان همراه بود. اما در ساعات اولیه ی حضورمان به دلیل خودنمایی هایی که این روزها پائیز دارد و نرم نرم حضورش را اعلام میدارد آسمان نیمه ابری بود و امکان رصد هیچ جرمی وجود نداشت.
بنابراین سرکار خانم پیمانی سرپرست تیم نجوم و خانم ها سلطانیان و دادور و همچنین دیگر اعضای این گروه، شرحی از نحوه ی شکل گیری گروه و زمینه ی فعالیت و سوابق خود را برای زنده رودیان بیان کرده و اطلاعاتی را در خصوص منظومه ی شمسی و کهکشان ها و صورفلکی و رویداد مقارنه و مقابله ماه و مریخ و اهله ی قمر و ... به ما دادند.
با گذشت ساعتی دیگر از این گردهمایی آسمان کمی صاف تر شد و گروه موفق به رصد ماه و مشتری با چهارقمرش شد. ماه آسمان همان ماهی بود که سالهاست به همین گونه می درخشد و هزاران سال است که در این فضای بی انتها در حال گردش است. به همان شکلی که بطلمیوس و کوپرنیک و گالیله و هزاران اخترشناس و منجم و تمامی زمینیان آنرا دیده اند! قمری که هر شب در آسمان خودنمایی می کند و همواره با نیروی شگفت انگیز خود بر روز و شب و جزر و مد و حال انسان اثر دارد. بخصوص در بدر.
ماهی که سِحرگونه، الهام بخش هنرمندان و شاعران بوده هست و با وجود یکنواختی و یکگونه بودن در چرخش، همچنان جذابیت را به دنبال درخشش و تابندگی خود دارد.
اما اینبار ماه برایمان به گونه ای متفات با چهره ای ناهموار، سرد و سنگی در آسمان شب بود و این متفاوت دیدن، شوقی محسوس و لذتی را پدید می آورد و شاید حسی مثل حس نزدیکی به ماه.
گذر گاه به گاه ابرهای خاکستری و سیاه از روی ماه جلوه ای دیگر بدان می بخشید و وسوسه ی بارها دیدن لحظه به لحظه ی آن را با تلسکوپ سبب می شد. و گرفتن ده ها عکس زیبا که به خوبی پستی و بلندی و فرورفتگی های آنرا بر سطح سنگیش نشان می داد.
و مشتری، بزرگترین سیاره ی منظومه ی شمسی. نزدیک به ماه. حتی از درون تلسکوپ هم همچون ستاره ای نورانی ست. با چهار قمرش که نقطه مانند به دورش در گردش اند.
و دیدن اینگونه ی آسمان و ماه و ستارگان با چهره ای نه بسان هر شب دیگر از روزگارمان، سبب می شود تا برای دقایقی هم که شده به عظمت خلقت و بی نهایتی آفرینش و هستی بیاندیشی. در دنیایی که گرفتاری روزمره برای انساها همه چیز است و در این فضا هیچ هم نیست. و تردید دیده یا ندیده شدن حاصل آنست!
و سرانجام لذت این رصد و همچنین حضور دوستان چنان بود که همگان را پرانرژی و پر شور تا پاسی از شب نگه داشت.
با سپاس فراوان از گروه نجوم هلیکس خمینی شهر